Terapia par – co warto wiedzieć o tej wspólnej podróży?

terapia par
Myśląc o życiu pary, lubię wyobrażać sobie, że jest to wspólna podróż, gdzie każda z osób wyrusza z wielkim, zapakowanym plecakiem. W tym symbolicznym plecaku każdy z nas dźwiga siebie: swoje doświadczenia, przeżycia, emocje, przekazy, sposoby radzenia sobie, swój charakter, temperament itp. Bagaż ten czasem ułatwia, czasem utrudnia wspólną podróż. Część zawartości plecaka jest nam znana, a część zupełnie niewidoczna. Pary na terapię najczęściej zgłaszają się, kiedy podczas wspólnej wędrówki napotykali już wiele kryzysów, burz, ominiętych przystanków- co doprowadziło ich do ogromnego zmęczenia, frustracji i wzajemnego oskarżania. Po drodze zgubili przyjemność i satysfakcję, przestali patrzeć na otaczające ich piękno. Często mają wokół siebie towarzyszy np. dzieci, rodziców, zwierzęta. Powodem może być też to, że doszli do rozstaju dróg i zastanawiają się, którą drogą pójść, albo czy to czas na wybranie innych szlaków. Podczas terapii pary, terapeuta/terapeuci zapraszani są do towarzyszenia ich podróży, trzymając się za parą, obserwując, wspierając, zwracając uwagę na to, co niewidoczne lub zapominane dla pary. Każdy z terapeutów używa różnych sposobów na zaproszenie pary do zrobienia przystanku i namysłu nad różnymi obszarami.

 

Pracując z parą, często korzystam z narzędzia, jakim jest genogram. Genogram jest to mapa rodziny, uwzględniająca nie tylko dane biograficzne. Daje on możliwość zobaczenia tego, jakie relacje panują między członkami rodziny, jakie okoliczności powtarzają się w danym pokoleniu, czy jaki klimat emocjonalny przekazywany jest z pokolenia na pokolenie, czyli na przeglądnięcie zawartości swojego plecaka i towarzyszeniu partnerowi w tym samym. W podróż wyruszają dwie osoby, z dwoma różnymi bagażami, zawierającymi różne tradycje, style komunikacji, sposoby na radzenie sobie w trudnych sytuacjach, rolami męskimi i kobiecymi czy z różnie ukształtowanymi granicami. Część z trudności, z którymi zmaga się para, może wynikać z różnic, jakie noszą w sobie z ich systemów rodzinnych. Podczas terapii staramy się uzewnętrznić to, co do tej pory nieświadomie oddziaływało w relacji partnerskiej. Wspieram parę w żegnaniu się z tym elementami bagażu, których nie chcą nieść dalej, czy zaakceptowaniu i przyjęciu tego, co chcą nieść wspólnie we własnej podróży.

 

Mam nadzieję, że kończąc terapię, partnerzy będą mieli w swoich plecakach różne sposoby (zarówno te przyjęte świadomie z rodzin pochodzenia, a także wymyślone wspólnie) na radzenie sobie z wyzwaniami życia, celebrowanie bliskości i intymności, czy wzajemne wspieranie i towarzyszenie sobie w rozwoju, tym partnerskim i tym indywidualnym. Terapia pary ma szansę przywrócić radość, zaufanie, intymność i możliwość czerpania przyjemności z tego, co wydarza się na co dzień. Daje nadzieję, że przy następnej burzy, partnerzy będą mogli zwrócić się ku sobie, wiedząc, że wspólnie łatwiej przetrwać.

 

Autorka: Ewa Krupa, psycholog, psychoterapeuta z dużym doświadczeniem w pracy z parami

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Terapia par

Terapia par w ujęciu Gestalt

Każda para doświadcza napięć, konfliktów i momentów oddalenia. To naturalne, ale gdy uczucie zbliżenia zostaje zastąpione przez nieustanne kłótnie, wycofanie lub emocjonalną obojętność – warto